ΛΟΝΔΙΝΟ, Αγγλία – Υπάρχει ακόμη τεράστια όρεξη για συζήτηση για το Brexit τρεις μήνες μετά το δημοψήφισμα. Ένα σεμινάριο που διοργανώθηκε από το Resolution Foundation στο Λονδίνο έριξε φως στο πόσο διχασμένη είναι η Βρετανία. Η συναίνεση μεταξύ των ομιλητών ήταν ότι το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας αντανακλά την ανυπομονησία για αλλαγή.
Η Deborah Mattinson και η Cordelia Hay από το Britain Thinks είπαν ότι η έρευνά τους έδειξε μια σαφή διάκριση μεταξύ «έχουν» και «δεν έχουν». Στην έρευνά τους το 44% περιγράφουν τον εαυτό τους ως έχουν και το 56% ως δεν έχουν. Οι μη έχοντες, που ένιωθαν ότι είχαν μείνει πίσω και ήταν απογοητευμένοι με το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα, ήταν πολύ πιο πιθανό να είχαν ψηφίσει υπέρ του Brexit. Το φύλο δεν ήταν ιδιαίτερα σημαντικός παράγοντας που επηρέαζε την ψήφο, αλλά η ηλικία. Υπήρχε επίσης ένα μεγάλο χάσμα Βορρά-Νότου. Το 46% στη Νοτιοανατολική περιέγραψε τον εαυτό του ως μη-έχοντες. Εξετάζοντας 378 από τις 380 τοπικές αρχές της Βρετανίας, ένας απλός συσχετισμός δείχνει ότι όσοι είχαν υψηλότερα επίπεδα μέσης αμοιβής κατέγραψαν χαμηλότερες ψήφους για άδεια.
Τα κύρια ζητήματα που διέπουν τον τρόπο ψηφοφορίας στο δημοψήφισμα της 23ης Ιουνίου ήταν οι υπηρεσίες υγείας και η μετανάστευση. Αυτό ισχύει για τους έχοντες και τους μη. Και οι δύο πλευρές έδειξαν συγκριτικά μικρότερο ενδιαφέρον για την οικονομία ή το εμπόριο. Υπήρξε επίσης ευρεία συναίνεση ότι η αλλαγή που υποσχέθηκε η εκστρατεία Αποχώρησης δεν γινόταν αρκετά γρήγορα.
Το Brexit θεωρείται ότι φέρνει ανοιχτό το χάσμα στη χώρα. Οι απλοί άνθρωποι αισθάνονται ότι έχουν πλέον άδεια να μιλούν ελεύθερα. Η πολυπολιτισμικότητα θεωρήθηκε από ορισμένους από τους ερωτηθέντες στην έρευνα της Britain Thinks ως αρνητική. Ένας οικοδόμος φέρεται να είπε ότι ένιωθε ότι δεν μπορούσε να πάει σε ορισμένα μέρη του Λονδίνου από φόβο μήπως του επιτεθούν. Μια γυναίκα δεν ένιωσε κανένα δισταγμό να παραδεχτεί ότι ο σύζυγός της ήταν ρατσιστής. Πολλοί κατηγόρησαν την πολυπολιτισμικότητα για τα περισσότερα από τα προβλήματα στη Βρετανία, ενώ ένας μικρότερος αριθμός είπε ότι αυτό ήταν που τους έκανε περήφανους που είναι Βρετανοί.
Στο ερώτημα εάν η πρωθυπουργός, Τερέζα Μέι, ήταν το κατάλληλο πρόσωπο για να οδηγήσει τη Βρετανία στο Brexit, περισσότεροι από τους ερωτηθέντες ήταν υπέρ της από τον προκάτοχό της, Ντέιβιντ Κάμερον. Θεωρήθηκε ως πιο συντονισμένη με το κοινό και σημείωσε υψηλότερη βαθμολογία από τον ηγέτη των Εργατικών, Τζέρεμι Κόρμπιν.
Τώρα που το έθνος έχει πάρει την απόφασή του, όσοι ψήφισαν υπέρ της αποχώρησης θέλουν να δουν ένα χρονοδιάγραμμα που θα οδηγεί στην έξοδο από την ΕΕ και οι υποσχέσεις που τηρούνται για τη μείωση της μετανάστευσης. Επιδιώκουν επίσης μια δίκαιη συμφωνία για τους άξιους που δεν έχουν. Ο κόσμος έχει εγκαταλείψει αυτό που αποδείχθηκε ότι ήταν η ψεύτικη υπόσχεση που έδωσαν οι υπέρμαχοι του Brexite για 350 εκατομμύρια λίρες την εβδομάδα να πηγαίνουν στο NHS.
Ο Matt Whittaker, Chief Economist, Resolution Foundation, είπε ότι τα οικονομικά είχαν σημασία για την ψηφοφορία για την αποχώρηση, αλλά ήταν εδώ και καιρό καθιερωμένοι διαχωρισμοί που ξεχώριζαν. Είπε επίσης ότι τα δημογραφικά στοιχεία ήταν σημαντικά – περιοχές με υψηλό αριθμό μαθητών έτειναν να ψηφίζουν Παραμένουν. Οι περιοχές με μεγάλο αριθμό ιδιοκτητών κατοικιών έτειναν να ψηφίσουν άδεια. Το βρετανικό χάσμα διευρύνθηκε τη δεκαετία του 1980 και δεν έχει γεφυρωθεί από τότε. Μια νέα διάσπαση μπορεί να ανοίξει μεταξύ των γενεών. Είναι σαφές ότι η στέγαση είναι ένας σημαντικός παράγοντας.
Τι γίνεται με το μέλλον; Οι φορολογικές πολιτικές και οι πολιτικές παροχών του πρωθυπουργού μετά το δημοψήφισμα δείχνουν χαμηλότερη και πιο λοξή ανάπτυξη. Σύμφωνα με τον Whittaker, οι έρευνες υποδηλώνουν περισσότερο διχασμό παρά λιγότερο με την αίσθηση ότι το χάσμα είναι πιθανό να χειροτερέψει. Τα λόγια καλωσορίσματος από τον Πρωθυπουργό πρέπει να υποστηρίζονται από δράση.
Η Heather Stewart, Πολιτική Συντάκτρια του The Guardian, πιστεύει ότι οι πολιτικοί εξακολουθούν να προσπαθούν να κατανοήσουν τις επιπτώσεις της ψήφου για το Brexit. Ο Stewart πιστεύει ότι το αποτέλεσμα δείχνει ότι οι άνθρωποι ανησυχούν πολύ για τη μετανάστευση. Πιστεύει ότι υπάρχει ξεκάθαρα ανάγκη να μιλήσουμε για τη μετανάστευση και οι Εργατικοί δεν το έχουν αντιμετωπίσει επαρκώς. Τα διδάγματα που πρέπει να αντληθούν είναι η ανάγκη για ανάπτυξη υποδομών,
περισσότερη στέγαση και παροχή στους ανθρώπους ελέγχου της ζωής τους
Ο Tim Montgomerie, αρθρογράφος, The Times, συμφώνησε σε μεγάλο βαθμό με τον Stewart. Βλέπει διαφορά έμφασης μεταξύ της Τερέζα Μέι και του Ντέιβιντ Κάμερον. Η May, σύμφωνα με τον Montgomerie, ενδιαφέρεται περισσότερο για την αγωνιζόμενη τάξη. Ο Μοντγκόμερι υποστήριξε το Brexit επειδή ένιωθε ότι το βρετανικό σύστημα χρειαζόταν ένα τράνταγμα. «Πιστεύω ότι η ΕΕ έχει θεμελιωδώς σχεδιαστεί ως έννοια – είμαστε καλύτερα να την ξεπεράσουμε». Οι συστάσεις του για το μέλλον: θα πρέπει να γίνουν λιγότερες δαπάνες για πρόνοια και συντάξεις και περισσότερες για στέγαση. Οι μετανάστες είναι εδώ για δουλειές που οι ντόπιοι δεν θέλουν να αναλάβουν. Η Βρετανία είναι ένα διχασμένο έθνος γεωγραφικά και ταξικά. Δεν ξέρουμε πραγματικά τι σημαίνει Brexit.
Υπήρξαν εκκλήσεις από το παρκέ να αποσυνδεθεί η μετανάστευση και να εξεταστεί η σχέση της με την οικονομία και το σύστημα υγείας. Επισημάνθηκε ότι το ΕΣΥ στελεχώθηκε από δυσανάλογο αριθμό μεταναστών. Προτάθηκε η ορθολογική εξέταση της μετανάστευσης. Απαιτείται η κατάρριψη του μύθου επειδή οι άνθρωποι έχουν πεποιθήσεις που υπερισχύουν κάθε πραγματικότητας.
Πώς σκοπεύετε να συγκεντρώσετε τις διαιρέσεις στη Βρετανία; Ένας ομιλητής είπε ότι έπρεπε να βελτιώσετε την κοινωνική κινητικότητα. Η επαναφορά των γυμνασίων δεν θα βοηθήσει. Ένα μέλος του ακροατηρίου σχολίασε ότι δεν έπρεπε να γίνει ποτέ δημοψήφισμα και υπήρχε στοιχειώδης άγνοια για το τι ψήφισε ο κόσμος. Για παράδειγμα, οι υπέρμαχοι του Brexit πρότειναν ότι μια ανεξάρτητη Βρετανία θα μπορούσε να ενταχθεί στον ΠΟΕ. Γεγονός είναι ότι μόνο η ΕΕ είναι επιλέξιμη για ένταξη και όχι μια μεμονωμένη χώρα.
Το ωμό μήνυμα του Μοντγκόμερι προς όσους απαιτούσαν ένα δεύτερο δημοψήφισμα ήταν ότι η ψηφοφορία δεν θα επανεξεταστεί, «το Brexit θα συμβεί, ας το κάνουμε επιτυχές». Για πολλούς το Brexit θεωρείται ως μια μαγική σφαίρα για την επίλυση όλων των προβλημάτων. Οι προσδοκίες είναι εξωπραγματικά υψηλές και αναπόφευκτα θα καταλήξουν σε απογοήτευση. Η πρόκληση τώρα είναι να ενώσουμε ένα διχασμένο έθνος και αυτό μπορεί να μην είναι δυνατό.