«Μια κρύα βροχή έπεφτε όλη την ημέρα την Παρασκευή εδώ στην Ιερουσαλήμ, ωστόσο μετατρέψαμε τη θλίψη της ημέρας σε μεταφορά για τους πόνους του παρελθόντος και των ονείρων του αύριο», αναφέρει ο Δρ Πίτερ Τάρλοου από το Ισραήλ. Το Ισραήλ είναι το τέλειο μέρος ως κέντρο ιστορίας και ένας τόπος υπέροχου φαγητού.
«Μια κρύα βροχή έπεσε όλη την Παρασκευή εδώ στην Ιερουσαλήμ, αλλά μετατρέψαμε τη ζάλη της ημέρας σε μεταφορά για τους πόνους του παρελθόντος και των αυριανών ονείρων», αναφέρει ο Δρ. Peter Tarlow από το Ισραήλ.
Συχνά παραλείπω να αναφέρω γιατί είμαι εδώ και άρα επιτρέψτε μια μικρή λογοτεχνική πλαϊνή μπάρα. Ένας συνάδελφος από το Χιούστον και εγώ οδηγούμε μια ομάδα Λατίνων ηγετών κάθε χρόνο στο Ισραήλ. Αυτή η πολιτιστική επίσκεψη δεν προορίζεται να είναι τουρισμός καθαυτή, αλλά μάλλον διαδραστικός πολιτιστικός διάλογος με το σύγχρονο και αρχαίο Ισραήλ που χρησιμεύει ως σκηνικό μας. Το κέντρο μας, που ονομάζεται «Κέντρο Λατινο-Εβραϊκών Σχέσεων», αναζητά τρόπους τόσο για τους Εβραίους όσο και για τους Λατίνους να ξεπεράσουν τον απλό διάλογο και να δημιουργήσουν αμοιβαίο σεβασμό και φροντίδα. Το ταξίδι είναι απολιτικό και προορίζεται να θρέψει τόσο το σώμα όσο και την ψυχή. Ως εκ τούτου, η Πόλη του Βασιλιά Δαβίδ χρησιμεύει ως ιδανική τοποθεσία για να εξερευνήσετε πολιτισμούς και να δημιουργήσετε δεσμούς φιλίας και αμοιβαίου σεβασμού
Το Ισραήλ είναι το τέλειο μέρος. Είναι ένα κέντρο της ιστορίας και ένας τόπος υπέροχου φαγητού. Τα φρούτα και οι ξηροί καρποί και τα λαχανικά είναι τόσο καλά που είναι κάτι παραπάνω από απλές απολαύσεις στον ουρανίσκο, αλλά μετατρέπουν τη βιολογική πράξη του φαγητού σε μια θεολογική γιορτή των αισθήσεων. Ως εκ τούτου, το περπάτημα στην αγορά Machandh Yehudah σε ένα βροχερό απόγευμα της Παρασκευής, καθώς η αγορά αρχίζει να κλείνει για το Εβραϊκό Σάββατο είναι ένα ταξίδι στην εβραϊκή μαγειρική ιστορία. Χρησιμεύει ως υπενθύμιση ότι το πραγματικά καλό φαγητό όχι μόνο γεμίζει το στομάχι αλλά επίσης αλληλεπιδρά με την ψυχή.
Η Παρασκευή ήταν μια μέρα αφιερωμένη στην ιστορία των χιλιετιών και των δεκαετιών. Ξεκινώντας από το ιερό του βιβλίου του μουσείου του Ισραήλ, το οποίο φιλοξενεί ειλητάρια της Νεκράς Θάλασσας και στη συνέχεια μεταβαίνει στο Yad VaShem, το εθνικό κέντρο του Ισραήλ για τη διατήρηση του Ολοκαυτώματος, αρχίζει να καταλαβαίνει το βάθος της εβραϊκής ιστορίας. Στην αρχή αυτά είναι απλά λείψανα του παρελθόντος, γεγονότα της ιστορίας. Τότε όλες οι αλλαγές. Μόλις εισέλθουν στη σκοτεινή «αίθουσα των παιδιών», όπου ένα εκατομμύριο και ένα τέταρτο δολοφονημένα παιδιά αντιπροσωπεύονται συμβολικά, μετατρέπει τη φρίκη του χθες σε πόνο της ανθρωπότητας. Τα παιδιά εκπροσωπούνται από τα φώτα που αναβοσβήνουν στο σκοτάδι της αιώνιας νύχτας, και καθώς τα φώτα τρεμοπαίζουν ακούμε τα ονόματα και τις χώρες προέλευσής τους. Τα ονόματά τους μας θυμίζουν νέες ζωές που απέρχονται απλώς για το έγκλημα της γεννήσεως. Είναι μια στιγμή που φέρνει τα πιο δυνατά μας στα δάκρυα.
Ωστόσο, παρά τις σκληρότητες του παρελθόντος, η ζωή συνεχίζεται κάπως. Μετά το μεσημεριανό γεύμα στην αγορά οι φίλοι μας από τη Λατίνα επισκέφτηκαν την Εκκλησία του Αγίου Τάφου και αγόρασαν χάντρες κομπολόι για να είναι ευλογημένοι.
Και τότε τα ψώνια σταμάτησαν και η ηρεμία του Σαββάτου εγκαταστάθηκε πάνω από την πόλη ξεπλένοντας τους πόνους των χθες με την ηρεμία της ψυχής και την κοινή ανθρωπότητα που μοιράστηκαν και οι δύο ομάδες. Καθώς μοιραστήκαμε ένα δείπνο του Σαββάτου με μια ισραηλινή οικογένεια που με ειρωνεία μετανάστευσε στο Ισραήλ από το Τέξας, καταλήξαμε να καταλάβουμε τους κοινούς δεσμούς μας και το γεγονός ότι μπροστά στα παρελθόντα κακά πρέπει να αναζητήσουμε τρόπους να αφιερώσουμε τη ζωή μας για ευλογίες
Η Παρασκευή τρέφεται τόσο το σώμα όσο και η ψυχή είναι απαραίτητα και τα δύο είναι μέρος της ανθρώπινης ιστορίας.
Shabbat Shalom από μια πόλη που τρέφει τόσο το σώμα όσο και την ψυχή.