Η καταστροφή των κρουαζιερόπλοιων είναι μεγάλη επιχείρηση στην Τουρκία

ναυπηγείο | eTurboNews | eTN
ναυπηγείο
Avatar του Juergen T Steinmetz
Γραμμένο από Juergen T Steinmetz

Οι επιχειρήσεις αναπτύσσονται στο Ναυπηγείο Aliaga στη δυτική Τουρκία, όπου πέντε κρουαζιερόπλοια με φορτηγά πλοία αποσυναρμολογούνται για πωλήσεις παλιοσίδερου μετά την πανδημία COVID-19, εκτός από την καταστροφή της βιομηχανίας κρουαζιέρας.

Η ανακύκλωση πλοίων στην Τουρκία πραγματοποιείται σε βιομηχανική ζώνη που ανήκει στο κράτος και εκμισθώνεται σε ιδιωτικές εταιρείες. Οι αυλές βρίσκονται στην Αλιάγα, περίπου 50 χλμ βόρεια της Σμύρνης στην ακτή του Αιγαίου, σε μια περιοχή που φιλοξενεί ένα μεγάλο σύμπλεγμα βαριών βιομηχανιών. 

Η ζώνη ανακύκλωσης πλοίων ιδρύθηκε για πρώτη φορά με κυβερνητικό διάταγμα το 1976. Οι περισσότεροι από τους εργαζόμενους προέρχονταν αρχικά από το Tokat και το Sivas στην Ανατολική Τουρκία και εγκαταστάθηκαν στην Aliaga. Τα τουρκικά ναυπηγεία ανακύκλωσης πλοίων εφαρμόζουν τα λεγόμενα μέθοδος προσγείωσης. Το τόξο του σκάφους είναι γειωμένο στην ακτή ενώ η πρύμνη παραμένει αιωρούμενη. Στη συνέχεια, τα τεμάχια ανυψώνονται με γερανούς σε ένα στραγγισμένο και αδιαπέραστο χώρο εργασίας. Οι αυλές δεν καταφεύγουν στη μέθοδο βαρύτητας, δηλαδή, ρίχνοντας μπλοκ στο νερό ή στην παραλία.

Το 2002, η Greenpeace ανέφερε κακές συνθήκες για την υγεία των εργαζομένων και το περιβάλλον στα τουρκικά ναυπηγεία. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι δεν παρέχεται επαρκής προστασία για τους εργαζόμενους και ότι δεν έχουν ληφθεί κατάλληλα μέτρα για την πρόληψη της περιβαλλοντικής μόλυνσης. Ως αντίδραση στη διεθνή κριτική, η κυβέρνηση της Τουρκίας εισήγαγε νέες διαδικασίες για τη διαχείριση του επικίνδυνα απόβλητα. Το 2009, η ΜΚΟ Shipbreaking Platform παρακολούθησε μια νέα έκθεση για τη διαχείριση των αποβλήτων κατάντη. Προσδιόρισε σημαντική πρόοδο, αν και εξακολουθούν να υπάρχουν ανησυχίες σχετικά με ορισμένες ροές αποβλήτων, όπως η διάθεση βαρέων μετάλλων και PCB. 

Έκτοτε, οι τουρκικοί ανακυκλωτές πλοίων και η κυβέρνηση συνέχισαν να βελτιώνουν τις πρακτικές στο Aliaga, τόσο όσον αφορά τα περιβαλλοντικά όσο και τα κοινωνικά πρότυπα, συμπεριλαμβανομένης της ευθυγράμμισης του νομικού πλαισίου με τις διεθνείς περιβαλλοντικές συμβάσεις. Οι αυλές άνοιξαν τις πόρτες τους σε ανεξάρτητους ερευνητές, συμβούλους και εμπειρογνώμονες. Επιπλέον, η συνεργασία με τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις για τη διάλυση παρωχημένων ναυτικών πλοίων βοήθησε περαιτέρω στη βελτίωση των πρακτικών. Τα πιο προηγμένα τουρκικά ναυπηγεία έχουν ενταχθεί στην International Ship Recycler's Association (ISRA). 

Οι ΜΚΟ και οι τοπικές ομάδες εργασιακών δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένου του εταίρου της πλατφόρμας Istanbul Health and Safety Labor Watch (IHSLW), παραμένουν επίσης για γενικότερους λόγους που ανησυχούν για το υψηλό ποσοστό ατυχημάτων και τη χαμηλή επίγνωση των επαγγελματικών ασθενειών στα ναυπηγεία του Aliaga. Όπως και στη Νότια Ασία, η συνδικαλιστική οργάνωση παραμένει αδύναμη στην Aliaga. Οι αρνητικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις της μεθόδου προσγείωσης είναι επίσης αναμφίβολα υψηλότερες από την ανακύκλωση σε μια πλήρως περιορισμένη περιοχή. 

Τα πιο προοδευτικά ναυπηγεία στο Aliaga έχουν εφαρμοστεί για το προσεχές Κατάλογος ΕΕ των εγκεκριμένων εγκαταστάσεων ανακύκλωσης πλοίων. Προκειμένου να συμπεριληφθεί στον κατάλογο της ΕΕ, τα ναυπηγεία υπόκεινται σε διεξοδική αξιολόγηση των περιβαλλοντικών, υγειονομικών και ασφάλειών τους, καθώς και της κοινωνικής τους απόδοσης, συμπεριλαμβανομένης της διαχείρισης επικίνδυνων αποβλήτων κατάντη. Το 2018, δύο ναυπηγεία στο Aliaga εγκρίθηκαν και συμπεριλήφθηκαν στη λίστα ΕΕ.

Το μαζικό ξέσπασμα του COVID-19 στα πλοία κρουαζιερόπλοιων κατέστρεψε ένα μεγάλο μέρος αυτής της κάποτε προσοδοφόρας βιομηχανίας.

Τον Μάρτιο, οι αρχές των ΗΠΑ εξέδωσαν εντολή χωρίς πλεύση για όλα τα κρουαζιερόπλοια που παραμένουν σε ισχύ.

Την Παρασκευή, δεκάδες εργάτες απογύμνωσαν τοίχους, παράθυρα, δάπεδα και κιγκλιδώματα από πολλά σκάφη στην αποβάθρα στην Αλιάγκα, μια πόλη 45 χλμ βόρεια της Σμύρνης στη δυτική ακτή της Τουρκίας. Τρία ακόμη πλοία πρόκειται να ενταχθούν σε εκείνα που ήδη διαλύονται.

Πριν από την πανδημία, τα ναυπηγεία που έσπαζαν την Τουρκία χειρίζονταν συνήθως φορτηγά και εμπορευματοκιβώτια.

Ο Onal είπε ότι περίπου 2,500 άτομα εργάστηκαν στο ναυπηγείο σε ομάδες που χρειάζονται περίπου έξι μήνες για να διαλύσουν ένα πλήρες επιβατηγό πλοίο. Τα πλοία έφτασαν από τη Βρετανία, την Ιταλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Το ναυπηγείο στοχεύει να αυξήσει τον όγκο του αποσυναρμολογημένου χάλυβα σε 1.1 εκατομμύρια τόνους έως το τέλος του έτους, από 700,000 τόνους τον Ιανουάριο, είπε.

Ακόμη και τα μη μεταλλικά εξαρτήματα των πλοίων δεν σπαταλούν καθώς οι χειριστές ξενοδοχείων έχουν έρθει στην αυλή για να αγοράσουν χρήσιμα υλικά, πρόσθεσε.


Σχετικά με τον Συγγραφέα

Avatar του Juergen T Steinmetz

Juergen T Steinmetz

Ο Juergen Thomas Steinmetz εργάζεται συνεχώς στη βιομηχανία ταξιδιών και τουρισμού από τότε που ήταν έφηβος στη Γερμανία (1977).
Ίδρυσε eTurboNews το 1999 ως το πρώτο διαδικτυακό ενημερωτικό δελτίο για την παγκόσμια τουριστική βιομηχανία.

Μοιράστε σε...